historiek

Voorgeschiedenis

In het jaar 1925 besloten enkele levenslustige jongelui uit de Stationswijk een voetbalvereniging op te richten onder de naam S.V. Jabbeke. Het lokaal was gevestigd in het café bij de ouders van Jozef Castelein en er werd gespeeld op een weide van Agust Packeu langs de Duikerstraat.

De ploeg werd nooit aangesloten bij een voetbalbond en speelde vriendschappelijke wedstrijden in het omliggende. De ploeg ging echter teloor toen op het veld een staande wip werd opgericht en nogal wat spelers huwden.

Nieuwe start in W.O. II

Na de 18daagse veldtocht in mei 1940 werd het militair domein uitgebreid en ging de Stationswijk de drukste periode in zijn bestaan tegemoet. Daar, in “het park”, werd op 15 oktober 1940 een nieuw S.V. Jabbeke boven de doopvont gehouden onder impuls van voorzitter Frans Vanhaecke.

Een terrein werd aangelegd op de weide van Ernest Packeu op de hoek van de Stationsstraat en de Duikerstraat. Omkleden moesten de spelers zich in de keuken en de stallingen van Jozef Casteleijn terwijl de arbiter de voutekamer mocht gebruiken. Ook nu speelde men enkel vriendschappelijke wedstrijden.

Aansluiting bij de “Vlaamsche Voetbalbond”.

In januari 1941 sloot S.V. Jabbeke zich aan bij de Vlaamse Voetbalbond onder het stamnummer 602 en vanaf september 1941 trad SV Jabbeke aan in competitieverband. De weide aan de Duikerstraat voldeed niet meer en SV Jabbeke verhuisde naar de weide van Isidoor Vandenbussche, waar nu de expressweg begint. Er resten nog altijd enkele bunkers waar de spelers hebben moeten schuilen voor Engelse jachtvliegtuigen te midden een wedstrijd.

SV Jabbeke speelde in de hoofdreeks A West-Vlaanderen vanaf september 1941 en werd in 1943 kampioen ! In die tijd speelden de spelers voor een pondje boter, wat tabak of een boterham met hesp. Verplaatsingen tot in Zwevezele werden gemaakt per fiets, steevast gevolgd door 50 tot 100 toeschouwers.

Stamnummer 3962 bij de KBVB.

In augustus 1943 sloot S.V. Jabbeke zich aan bij de KBVB. In 1944 werden loopgraven aangelegd op ons voetbalterrein en werd noodgedwongen verhuisd naar de weide van Willy Mahieu. Ook het lokaal verhuisde naar het café van Rommetje Desopper in de Stationsstraat.

Na de bevrijding werd door de gevangen Duitse soldaten onder toezicht van Engelse militairen het vroegere hobbelige bosje langs de Zomerweg genivelleerd tot een effen terrein. S.V. Jabbeke huurde het terrein van Della Faille. Het terrein was goed gelegen, droog en effen en trok veel volk.

Verplaatsingen werden gemaakt met een oude opligger van Marcel Roose, waarmee in de week vis vervoerd werd. Na de viscamion volgden nog vele andere vrachtwagens … Pas later kwamen de autocars in beeld.

De jaren 50 en 60

De zomer van 1951 was een belangrijke periode voor S.V. Jabbeke, omdat het terrein in de Zomerweg verkocht zou worden. SV Jabbeke werd een vzw, zamelde geld in en kocht zelf de grond voor 50.000 frank. Om de ontstane schulden af te lossen werden regelmatig feesten ingericht. Ondertussen werd het terrein voorzien van een afsluiting, kleedkamer en een overdekte staantribune.
Sportief gezien speelde S.V. Jabbeke in de jaren 50 en 60 meestal in 3de provinciale, af en toe een in 2de en 4de. In 1953 werd S.V. Jabbeke feestelijk gehuldigd als kampioen in 3de provinciale. In 1959 werd S.V. Jabbeke voor de tweede maal kampioen, dit maal in 4de provinciale, maar degradeert meteen weer het jaar erop.
S.V. Jabbeke sloot in het seizoen 1957-1958 een 20 jarige overeenkomst af met Cercle Brugge. Cercle kwam jaarlijks een oefenwedstrijd spelen op en tegen SV Jabbeke en spelers werden uitgewisseld.
In 1960 werd Burgemeester-senator Albert Bogaert voorzitter van KSV Jabbeke en treedt ook voor het eerst een juniorenploeg aan in competitie.
S.V. Jabbeke heeft het in 1962 financieel moeilijk, maar gelukkig steunen andere sportclubs de Wit-Zwarten. In het seizoen 1963-1964 mag S.V. Jabbeke opnieuw aantreden in derde provinciale maar opnieuw duikelt men meteen terug naar vierde.
Het seizoen 1964-1965 is een Jabbeeks succesjaar met de titel in 4de provinciale. Meteen de derde titel voor SV Jabbeke sinds aansluiting bij de KBVB

Palmares

1943: Kampioen hoofdreeks A West-Vlaanderen van de Vlaamsche Voetbalbond
1953: kampioen 3de provinciale B
1959: Kampioen 4de provinciale A
1965: kampioen 4de provinciale A

Voorzitters:

Frans Vanhaecke
Florent Dejaeghere.
Gerard Depaepe
Alfons Packeu
André Claeys
Albert Bogaert

1) wanneer verhuisde KSV naar het Vlamingveld en waarom.
In de Zomerweg was er maar 1 terrein voor 7 ploegen om te trainen en de wedstrijden te spelen.
In 1980 kwamen in de Krauwerstraat gronden vrij waar een nieuw kerkhof en voetbalvelden werden voorzien.
Meteen werden 3 voetbalvelden aangelegd, 6 kleedkamers en een kantine onder één dak gebouwd.

2) Wie waren de voorzitters van 1964 tot heden.
o Bogaert Albert
o Bogaert Rik
o Verbouw Edwin
o Vyvey Edmond
o Verstraete Geert
o Vandenbussche Willy

3) Om welke reden werd een standbeeld van Rik Bogaert aan het Bogaertstadion geplaatst.
Toen de werken aan het stadion nog bezig waren en er ook nog geen naam voorzien was, is toenmalig voorzitter/speler Rik Bogaert tijdens een voetbalwedstrijd plots overleden.
Daarom werd het stadion bij de opening gedoopt als Bogaertstadion en werd er een borstbeeld geplaatst van Rik Bogaert ter zijne nagedachtenis.

4) Wanneer promoveerde KSV Jabbeke naar 1e provinciale en hoelang.
In het seizoen 2002/2003 speelde KSV Jabbeke voor de eerste en enige keer in de hoogste provinciale reeks. Er werd 5 keer gewonnen, 12 keer verloren en maar liefst 13 keer gelijkgespeeld. Dat maak aan het einde van het seizoen 28 punten. Helaas niet genoeg voor een verlengd verblijf in 1e provinciale.